ΕΔΑΔ

Βερβέλη κατά Ελλάδας της 26.08.2025 (αριθ. προφ. 34012/20) 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η προσφεύγουσα άσκησε αγωγή στις 22 Ιουνίου 2001 κατά του Γενικού Ιπποκράτειου Νοσοκομείου της Αθήνας, όπου εργαζόταν ως καθαρίστρια, για μη καταβολή μισθών. Οι διαδικασίες στα ελληνικά δικαστήρια ολοκληρώθηκαν με την έκδοση απόφαση από τον Άρειο Πάγο στις 27 Φεβρουαρίου 2020, με την οποία απορρίφθηκε η αναίρεσή της. Η απόφαση κατέστη αμετάκλητη και τέθηκε στη διάθεση της προσφεύγουσας στις 9 Απριλίου 2020. 

Το Δικαστήριο έκρινε ότι το ισχύον ένδικο μέσο για αποζημίωση λόγω παραβίασης της εύλογης διάρκειας που είχε θεσμοθετηθεί με το ν. 4239/2014 δεν ήταν αποτελεσματικό, καθώς δεν επέτρεπε στα ελληνικά δικαστήρια να εξετάσουν τη συνολική διάρκεια της διαδικασίας αλλά μόνον την εύλογη διάρκεια κατά επίπεδο δικαιοδοσίας και ότι η ερμηνεία των κριτηρίων για την εκτίμηση του τι συνιστά «εύλογο χρονικό διάστημα και για την απονομή δίκαιης ικανοποίησης δεν είναι σύμφωνη με τα πρότυπα που έχουν καθοριστεί στη νομολογία του Δικαστηρίου του Στρασβούργου. 

Το Δικαστήριο έκρινε ότι η διάρκεια της διαδικασίας στην παρούσα υπόθεση (18 έτη, 9 μήνες και 18 ημέρες σε τρεις βαθμούς δικαιοδοσίας) ακόμη και αν δεν ληφθεί υπόψη η καθυστέρηση που δεν μπορούσε να αποδοθεί στις αρχές, ήταν υπερβολική. 

Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση της δίκαιης δίκης υπό την ειδικότερη έκφανση της παραβίασης της εύλογης διάρκειας των διαδικασιών (άρθρο 6 παρ. 1) και του δικαιώματος αποτελεσματικής έννομης προστασίας (άρθρο 13 σε συνδυασμό με το άρθρο 6 παρ. 1) και επιδίκασε για ηθική βλάβη 11.000 ευρώ και τα δικαστικά έξοδα.